Posts

Laatste Afrikaanse Maan

Afbeelding
Vrijdag 1 december Mijn laatste ziekenhuis dag ging vandaag in. Het toppunt van slechte planning was vandaag wel: het was een officiële moslimfeestdag hier in Tanzania, voor een of andere profeet, waardoor er GEEN dokters waren en één van mijn favoriete afdelingen zelfs was gesloten! En ik had nog wel koekjes en kaartjes meegenomen als bedankje! Het vervelende was ook dat veel medewerkers enorm hebberig zijn, het lijken wel kleine kinderen. Ik was nog niet binnen met het nieuws dat het mijn laatste dag was, of de zuster vroeg of ze mijn jas mocht hebben; Ik deelde koekjes uit op de Maternity afdeling en ze zuster vroeg gelijk of ze er nog eentje mocht. Dat klinkt misschien nog niet zo erg, maar ze zeiden ook amper "goodbye" of iets in die zin. Ik vond het echt wel jammer, want ik heb goed mijn best gedaan. Het kwam ook, omdat mijn lievelingsdokters er niet waren vandaag. Niet dat ze allemaal moslims zijn, maar ze hadden shifts in een ander groot ziekenhuis. Klinkt allema

Een Licht Hoofd

Afbeelding
De laatste week. 27 november Een begin van de dag vol sterretjes vandaag. Ik mocht assisteren bij een besnijdenis van een zevenjarig jongetje, maar ik kreeg het plots heet en voelde licht in mijn hoofd. Ik heb gauw gevraagd of de andere dokter het van mij over wilde nemen. Ik ben buiten het kleine kamertje in het kamertje van de Minor Theater, waar ik als laatste week meeloop, gaan zitten op een stoel. Gek he? Ik heb er toch al twee zonder moeite gezien, dit was mijn derde. Toch beter dat ik gestopt ben, dan dat ik over het jongetje zou zijn gevallen. Maar goed, helaas is dokter Mariki van de Minor deze week uitgerekend op vakantie gegaan... wel is het een voordeel dat ik nog meer mag doen dan normaal. Ik heb zelfstandig twee wonden schoongemaakt en opnieuw verbonden. Je hoeft er geen slimmerd voor te zijn, maar toch heel leuk! Daarnaast heb ik voor het eerst gezien hoe een likdoorn (naar binnen gegroeid eelt, hoorde ik van de huidtherapeuten) werd verwijderd met een mesje. Na we

Kip in je nek

Afbeelding
20 november Vandaag stond ik op de POPD, de huisarts voor kinderen tot en met 5 jaar dus. Ik heb twee diagnoses goed geraden, hoewel dat eigenlijk niet meer zo moeilijk is, aangezien het vaak dezelfde symptomen zijn met dezelfde diagnoses. Ik werkte samen met de twee vrouwelijke dokters Joyce en Elisabeth. Ik kan leuk met de praten, maar echt, ze kunnen ook vervelend zijn, want ze kennen het woordje "please" niet. Het gaat de hele tijd zo, ook als ik me concentreer op een gesprek tussen patiënt en arts of als de arts me iets uitlegt: "do this", "get that for me", "next patient". Om gek van te worden! Maar goed, het blijft een interessante afdeling. Ik zat net te chillen in de woonkamer met Pricilla, de rest was in Arusha, toen Manka plots gillend van buiten naar ons toe kwam gerend. Wat bleek? Poortwachter Joshua had haar laten schrikken door een kameleon naast haar te zetten hahaha! (Ja sorry, ik lig nog steeds plat als ik eraan denk). We vro

Moshi

Afbeelding
Waarschuwing: dit is een lang dag verslag, dus pak je kop thee en dekentje er maar bij daar in het koude Nederland! ;) 13 november Vandaag liep ik met Priscilla mee op de Male Ward, waar alle zieke mannen dus liggen. Er liggen er veel met een motor ongeluk (het verkeer is hier ook zo gevaarlijk). Ook lag er een patiënt met HIV, Tuberculose èn cryptococcale meningitis, een ontsteking van het membraan van de hersenen. Op deze afdeling begint de patiëntenronde rond 9 à 10 uur. Het ging, zoals alles hier, heel langzaam, zo deden we bijna twee uur over twee patiënten. Het was ook veel staan en dus vermoeiend, vooral als er zo weinig te doen is. Hoogtepunt: handmatig de bloeddruk opmeten (met pompje, drukmeter en stethoscoop) is geen probleem meer voor me! Er lag ook nog een man van wel 108 in het privé kamertje met een longontsteking. 108! Hij had dan ook enorm dunne polsjes en je zag meer zijn schedel dan een hoofd. Vandaag was het ook Riks laatste ziekenhuisdag dus zijn we met Prisci

Goodbye BBQ & New Hair

9 november Vandaag is het donderdag 9 november, ik zal gauw wat dingen opnoemen die ik per dag meegemaakt heb. Maandag de zesde begon mijn Maternity-Major week: ik loop dus op de maternity afdeling, maar als er een keizersnede moet gebeuren kijk ik die ook gelijk bij in the Major Theater. Deze week doe ik dat toevallig samen met Ea en Lena. De zevende keek ik mee met dokter Raymond op de pre natale afdeling op Maternity, de vrouwen daar moeten nog bevallen. Ik mocht luisteren naar het snelle hartslagje van de foetus via een "foetuscoop" wat ik bijzonder vond, zo levendig! Ook deed ik aan een stuk door HIV testen (allemaal negatief) en mat ik de bloeddruk van de vrouwen op. Ik had het met dokter Raymond nog over de strenge selectie voor Geneeskunde in Nederland, maar hij zei heel lief dat dat wel goed komt (dat gaan we nog zien!) Twee dokters uit Malta en de drie nieuwe Nederlandse vrijwilligers mocht ik een rondleiding geven, omdat het zo beter uitkwam voor Vitous (die r

The Other Face Of Africa

Afbeelding
30 oktober Een nieuwe week! En ja, die begon ook met regen. Mijn schoenen stonden nog buiten... die zijn in ieder geval moddervrij en mijn tweede paar was nog wel droog! Deze week ben ik weer terug op mijn favoriete afdeling: de Minor Theater, waar ze kleine chirurgische ingrepen doen, maar ook gips en wondverzorging. Een verpleegster uit Denemarken had vandaag haar eerste dag in het ziekenhuis, dus een nieuw gezicht. De eerste uren waren er weer eens geen patiënten, dus gingen we gaasjes vouwen, een hele emmer vol. De meest speciale gevallen van vandaag: Een man met een enorme beenbreuk, genaamd een super condylar. Toen zei dokter Mariki dat we even met z'n vieren moesten trekken. Twee aan het bovenbeen, twee aan het voet. "Oh my god, I'm not going to do that!" Zei ik half aan het been hangend. Dokter Mariki lachte me maar wat uit en vroeg of ik het eng vond. Ja... Maar we moesten wel. Dus met al onze kracht hingen we aan het been. Die arme man! Er werd gips o

Toppen en dalen

Afbeelding
Update: voortaan publiceer ik mijn blog maar een keer per week! Elke zondag is dus jullie dag om er naar uit te kijken :D 25 oktober Ik hou het schrijven niet meer per dag bij! Dus ik schrijf gauw van elke dag wat dingen: Maandag nemen we afscheid van Marilène die nu nog een maand door Afrika op safari gaat. We doen de avond daarvoor kaartspellen en drinken wat. Maandag beginnen ook de eerste regenbuien! Het lijkt bijna Nederland, maar 's avonds slaap je toch lekkerder door de verkoeling van de nacht. Ik ga met Rik naar een nieuwe afdeling: Outpatient Department, OPD en kijk mee met een dokter tijdens de patiëntengesprekken. Eigenlijk net POPD maar dan zonder de jonge kinderen. Ik loop mee met een dokter die een Tanzaniaan is maar waarschijnlijk verschillende ouders heeft, waardoor hij (en ik) vaak Mzungu (blanke) worden genoemd! Het valt me op dat het bij POPD vaak klachten zijn als longontsteking en uitdroging terwijl het bij de OPD veel verschillende soorten diagnoses zijn.

Discovering Arusha

Afbeelding
21 oktober Gisteren besloten we (Rik, Priscilla, Marilene, Lena en Kathi) door de moeheid weer een rustdag te houden. We worden op een of andere manier standaard wakker om 07:00. Toch probeerde ik wat uit te slapen tot 10:00. We maakten als lunch spiegeleieren en dan kom je er pas echt achter hoe erg je hartig eten mist! We eten zowel als ontbijt en lunch ZOET. Daarna gingen we met de dalla dalla naar Sanauari (Arusha) waar we Kathi en Lena tegenkwamen en gingen we op naar de Masaai Markt. Dit zijn overdekte, volgestouwde winkeltjes achter elkaar, vol souveniertjes. Jammer is dat alles op elkaar lijkt. Iedere verkoper zegt iets als "mambo" "mzungu" "come here please" "friendly price" etc. Aangezien ik hou van (soms nutteloze) souvenirs shoppen heb ik alvast twee dingen in the pocket. Ook een mooie armband. We dronken een te zoete milkshake in een enigszins westers café en daarna werd ik misselijk. 's Avonds voor het eten belde ik nog met